Raiaba o sol no ceo limpo de Nutrix, mentres a turba traballaba tranquilamente nos seus quefaceres diarios. O Todopoderoso-Ironman, velando pola súa seguridade, atopábase no seu atril máxico vixiando cada movemento estraño, atento a cada revolución susceptíbel de ser abortada...

De súpeto, os radares disparáronse: unha maré de robots achegábase perigosamente aos dominios virtuais de Nutrix. Non había tempo. Había que reaccionar. Estaba en perigo a supervivencia da Raza. Reunido o Conclave, decidiuse ordenar o ataque antes de que causaran posíbeis danos irreparábeis. Dispuxéronse todos os medios (sobre)humanos e/ou animais para levalo a cabo. O Todopoderoso-Ironman, a cabalo do Can-Voador-Pavlov e tridente en man iniciou o bombardeo coas armas de última tecnoloxía experimental (Interruptora-Summa-Bellica-Nutricis), descoñecidas aínda polo exército androide a que se enfrontaban. O ceo e o chan de Nutrix fóronse tinguindo de anaquiños de titanio fundido pola bravura experimentada na batalla. Un tras outro, os androides foron caendo. Carentes de cabeleira, o trunfo publicitouse coa vexación do Gran-Xefe-Androide, que mentres era arrastrado pola Terra-Ancha de Nutrix, atado ao rabo do Can-Voador-Pavlov, ía berrando nun acento familiar:

- Odeio-te!!, odeio-te!!

Deste xeito foi como a pericia e a ferocidade do Todopoderoso-Ironman liberou Nutrix do invasor, devolvéndolle a tranquilidade arrebatada.

Carraboujo, benvido :)